Voel jij urgentie?

Welke urgentie zal je je misschien afvragen? De urgentie waartoe? Je reactie zou kunnen zijn: ‘Hoezo urgentie, ik heb een leven achter de rug van hard werken. Ik heb mijn steentje wel bijgedragen aan de samenleving. Hoezo zou ik nu ergens urgentie moeten voelen? Laat mij nou gewoon op mijn lauweren rusten.’

Logisch dat je geniet van de dingen die achter je liggen. Dat je tevreden terugkijkt op de mooie dingen uit je leven. Maar is je leven daarmee ‘af’? Is alles dat nu nog komt een soort toegift op je werkzame leven?

Urgentie en onrust

Een gevoel van urgentie komt meestal vanuit het idee dat de tijd doortikt en dat de speeltijd die je nog hebt, langzaam opraakt. Dat gevoel van urgentie gaat soms ook gepaard met een gevoel van onrust. Ondanks je leeftijd en de levensfase waar je bent aangeland, is er een drang in je dat er nog iets moet gebeuren. Of misschien wel meerdere dingen nog moeten worden opgepakt. Als je de urgentie van binnen ervaart, is het goed dat bewust in je naar boven te laten komen. Te ontdekken wat daar achter ligt.

Urgentie, met daaronder mogelijk onrust, is ook een vorm van gedrevenheid. Er is een gezegde dat dat heel mooi omvat: ‘In het harnas sterven’. Mensen die in het harnas sterven zijn vaak mensen die hun hele leven enthousiast blijven. Zij zien steeds weer nieuwe dingen om op te pakken, nieuwe zaken om te gaan ondernemen. Het zijn mensen die zich niet laten temperen door hun leeftijd. Elke ochtend komen er als van zelf weer allerlei zaken in hen op, zaken waar ze enthousiast van worden en waar ze graag hun tijd en energie in willen stoppen.

Wat is jouw bron van inspiratie?

Waar haal jij de inspiratie vandaan om je komende levensfase van vijftien, twintig of wellicht meer jaren, anders in te vullen dan als een soort cooling-down periode van het werkzame leven? Ergens moet een mens gevoed worden door ideeën, voorbeelden, bronnen van inspiratie. Voorbeelden spreken tot je verbeelding, helpen je om een drempel over te stappen. Dat een mens een bepaalde weerstand moet overwinnen om zijn leven een nieuwe draai te geven, weet iedereen uit ervaring. Los van of je een grote of een kleine verandering in jezelf tot stand wilt brengen, moet je kracht en een bepaalde standvastigheid hebben om nieuwe dingen te gaan ondernemen, nieuwe dingen in je leven binnen te halen. Die kracht ontleen je deels aan voorbeelden, voorbeelden waarover je van binnen zegt ‘dat wil ik ook’.

Count-down

Naast kracht is er ook een gevoel van urgentie nodig. Je zou zeggen: ‘dat is niet zo heel moeilijk te creëren’. Kijk naar de gemiddelde levensverwachting van mensen, die ligt nu in het westen op een leeftijd van circa 84 a 85 jaar. Op internet kan je zo een tooltje vinden om jouw levensverwachting te berekenen. Je krijgt dan ook direct de gemiddelde resterende levensverwachting. Zet dat als een aftelklok in je screensaver en je wordt doordrongen van de urgentie.

Je beseft met zo’n aftellende tijdklok dat je de jaren niet als zand tussen je vingers moet laten verdwijnen. Elk je gegeven jaar is een potentieel jaar van vervulling, groei, plezier, nieuwe dingen meemaken. Maar daar is lef voor nodig, moed en ook dat gevoel van urgentie. Zit er ergens in je een stemmetje dat verlangend roept “Yes ik wil nog dit en ik wil nog dat” dan is het goed daar naar te luisteren. En zoals gezegd, een goed voorbeeld haalt je vaak ook over de streep om er zelf mee aan de slag te gaan.

Anderen als inspiratiebron

Als je in je directe omgeving rond kijkt, zie je al grote verschillen in de wijze waarop mensen na hun werkzame leven verder gaan. Er zijn er die echt geen enkele verantwoordelijkheid meer wensen te aanvaarden, die er echt van genieten om lekker niets te hoeven en alleen de ‘leuke

dingen’ willen doen. Maar je komt ze ook tegen die nog een leuke job nemen. Iemand die bijvoorbeeld op freelance basis auto’s van plek A naar plek B rijdt, dat heerlijk vindt en op deze wijze ook nog nieuwe contacten opdoet. Of mensen die hun rugzak vullen en de tocht der tochten gaan lopen. Voor velen is dat de pelgrimage naar Santiago de Compostella.

Mensen die vrijwilligerswerk gaan doen in hun woonplaats, een plaatselijk ziekenhuis of een verpleeghuis. Mensen die zich melden bij een organisatie die je helpt om vrijwilligerswerk in een land in Azië, Afrika of Zuid Amerika te vinden. Die mensen zijn er wel maar zijn meestal niet zo opvallend. Er wordt niet breeduit over geschreven. Ze blijven veelal onder de radar. Mensen waaraan je ja kan spiegelen. Mensen die je op ideeën kunnen brengen en je aan het denken zetten.

Ken jij je bucketlist?

Maar uiteindelijk gaat het er niet om een ander na te volgen. Je zal in jezelf moeten kijken om te zien wat daar broedt en wenst geleefd te worden. Je ontkomt er niet aan om in jezelf te duiken, om jezelf te onderzoeken. Om zo je wensen en dromen op een rijtje te kunnen zetten en er prioriteiten aan toe te kennen. En dan losgaan op hetgeen boven aan je lijstje staat. Iedereen heeft wel ergens in zich een lijstje van zaken die je nog graag wilt doen en aan het eind hebben afgestreept: de bucketlist. Ken dat lijstje dat in je is opgeslagen en voel de urgentie om er mee aan de slag te gaan. Dat maakt zeker nieuwe energie in je vrij.

Lees ook het artikel van André van Leijenhorst getiteld “Gedreven ouder worden!”.