Mijn lichaam begint te haperen, wat nu?

Als je de artikelen van 60andMore leest, dan kan de gedachte in je op komen dat hetgeen er wordt geschreven en aangereikt, enkel voor gezonde, 100% top-fitte 60-plussers is bestemd. Dat is uiteraard een persoonlijk gevoel dat je bij het lezen van de blogs krijgt. Het is goed om daar es bij stil te staan. Hoe je met je gezondheid om gaat is immers één van die belangrijke opgaven in je leven.

25 kilo is niet altijd even zwaar

Bij het stijgen van je leeftijd ervaart iedereen dat dingen op lichamelijk vlak wat anders gaan dan voorheen. Een zak van 25 kilo leek vroeger veel lichter dan nu. Kon je vroeger vol energie een hele dag in de tuin aan het werk, nu merk je dat het verstandig is om toch maar wat eerder te stoppen. Morgen zou je anders de tol daarvoor moeten betalen. Zo merk je dat dingen bij het ouder worden wat anders gaan dan voorheen. Iets om rekening mee te houden.

Een tandje lager

Het gevolg is dat je je werkzaamheden wat meer afwisselt en de tuinwerkzaamheden over meerdere dagen uitsmeert. Het hoeft niet tot gevolg te hebben dat je helemaal de tuin niet meer in gaat. Je past je aan in tempo, in werkduur en in werkzwaarte. Maar je geniet als het goed is nog altijd even intens van het werken in de tuin.

Maar het kan ook zo maar zijn dat je er de pest aan hebt gekregen, omdat het nu meer tijd kost dan vroeger. Je accepteert de lichamelijke achteruitgang niet en begint van binnen (en misschien ook wel hoorbaar) te mopperen. Het zou kunnen dat je de strijd aan gaat met je lichaam. Je hebt als het ware de keus uit: óf optie 1. Ik accepteer niet dat het minder gaat óf optie 2. Ik pas me aan in mijn tempo zodat ik kan blijven genieten van dat waar ik vroeger ook van genoot.

Half vol of half leeg

Het heeft misschien ook een beetje te maken met je focus. Ben je gefocust op wat je niet meer kunt, of richt je je sterk op wat je (nog) wel kunt. Het is wat men vroeger zei: is voor jou het glas half leeg of nog half vol? De keus ligt uiteindelijk bij jou. Jij alleen bepaalt hoe je de wereld in je opneemt. Hoe je over je lichaam oordeelt en hoe je de gebeurtenissen, dus ook de lichamelijke gebeurtenissen een plek geeft, is jouw eigen keus.

Maar laten we de dingen ook hier relativeren. De ene dag heb je wat meer energie en souplesse dan de andere dag. Is de ‘batterij’ vannacht niet helemaal goed opgeladen door een slechte nachtrust dan gaat dat ook ten koste van je acceptatie-vermogen. Op basis van de mate van fitheid benader je de situatie óf vanuit de positieve kant óf vanuit de sombere kant.

Acute inbreuk

Nu is bovenstaand voorbeeld rond het tuinieren iets relatiefs onschuldigs. Word je geconfronteerd met een acute inbreuk op je vitaliteit, dan is de reactie uiteraard vele malen heftiger. De impact daarvan op je fysieke mogelijkheden is dan vele malen groter. Maar zowel bij het onschuldige voorbeeld van het tuinieren als bij een groter acuut gezondheid issue, zie je dat ze beide impact hebben op de balans tussen lichaam en geest (of ziel zo je wil). Beide kunnen je er toe brengen stil te staan bij belangrijke levensvragen.

Balans lichaam en geest

Ieder mens heeft in zijn leven een bepaalde balans gevonden tussen het lichamelijke en het geestelijke, of zo je wilt het mentale. Bij de één zal het accent wat meer op het lichamelijke liggen, bij de ander mogelijk wat meer op het mentale of zo je wilt op onstoffelijke zaken van het leven. (sommige noemen dat ook wel het ziele leven). Die balans gaat flink aan het schommelen bij een acuut vitaliteits-issue. Je zou kunnen zeggen dat er ‘werk aan de winkel’ is. Je zal op de een of andere manier met die balans, met jezelf, aan de slag moeten. Als je je meer hebt geïdentificeerd met je lichaam dan met je geest/ziel dan sta je voor een andere opgave, dan wanneer je identificatie meer richting het onstoffelijk gaat. In het boek ‘De ziel kent geen leeftijd’, schrijft Thomas Moore hier heel concreet over. Het boek kan zeker een steun voor je ze zijn om je lichamelijke stoornissen een plek te geven. Dit boek is opgenomen in onze boekenlijst.

Het leven als leerschool

Ondanks de lichamelijke achteruitgang die vroeg of laat zal gaan optreden, heeft deze derde levensfase spiritueel gezien nog veel groei en zelf-ontplooiing te bieden. Er is misschien meer ruimte en tijd om over je levensvragen na te denken. Ook, of juist ook, wanneer je lichaam begint te haperen. Ben je in staat om je identificatie met het lichamelijke ietwat te verschuiven naar die van de ziel/geest? Er is immers zoveel meer dan enkel het materiële. Het leven blijft een leerschool, ook in de derde levensfase. Mededogen en niet-oordelen zijn dan op z’n plaats. [En wie ben ik nu helemaal om dat te zeggen of te schrijven?]