Het aangaan van nieuwe contacten

Nadat je gestopt bent met werken begin je je na verloop van tijd te realiseren hoeveel van je (dagelijkse) contacten werkgerelateerd waren. De hoeveelheid van die contacten en uiteraard ook de inhoud ervan zijn daarbij verbonden geweest met de rol die je vervulde in de organisatie waar je werkte. Als je al enige tijd geleden gestopt bent met werken, komt gaande weg het besef wat die werkgerelateerde contacten voor jou betekenden. De diversiteit van mensen die je in je werk ontmoette, was verfrissend voor je en zette je ook vaak ‘op scherp’. Het stelde eisen aan je aanwezigheid en aan je alertheid. Die contacten hielpen je bij de les te blijven. Het aangaan van nieuwe contacten wordt een uitdaging.

Het missen van contacten

Nu je dit achter de rug hebt en het leven in veelal rustiger vaarwater is beland, kan je die dynamiek van contacten wel eens gaan missen. Het is lastig om daar in dezelfde mate en intensiteit nieuwe contacten voor in de plaats te zetten. Als je dat zou willen natuurlijk. Maar waar haal je nu al die contacten vandaan? En waar zal zo’n nieuw contact dan op zijn gebaseerd? Er moet toch iets van een aanleiding zijn? Een reden om zo’n contact aan te gaan zou je zeggen? Dan ga je je realiseren dat het gemak waarmee de contacten in de werksfeer werden gelegd, nu echt verleden tijd is.

Een aanleiding vinden

Voor jou is de situatie nu behoorlijk anders. Het aangaan van nieuwe contacten wordt echt moeilijker. Je zult je nu moeten inspannen en focussen op het krijgen en onderhouden van contacten. Je zal een aanleiding moeten vinden om met anderen in contact te komen. En ook belangrijk: in contact te blijven. De gebruikelijke kanalen daarvoor zijn vaak: vrijwilligerswerk, een hobbyclub of -cursus, muziek maken (bijvoorbeeld in de vorm van een zangkoor), een wandel- of fitness groepje bij je in de buurt,etc. Maar in alle gevallen zal je er iets voor moeten doen.

Doen wat je altijd al deed

Je kent het motto waarschijnlijk wel: als je blijft doen wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Het was waarschijnlijk Einstein die deze frase bekend heeft gemaakt. Daar is ook een mooi gedicht over van een onbekende auteur:

Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan,
blijf ik krijgen wat ik altijd heb gekregen.
Als ik blijf kijken zoals ik altijd heb gekeken,
blijf ik denken zoals ik altijd heb gedacht.
Als ik blijf denken zoals ik altijd heb gedacht,
blijf ik geloven wat ik altijd heb geloofd.
Als ik blijf geloven wat ik altijd heb geloofd,
blijf ik doen wat ik altijd heb gedaan.
Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan,
blijft me overkomen wat me altijd is overkomen.
Als me blijft overkomen wat me altijd is overkomen,
blijf ik me voelen zoals ik me altijd heb gevoeld.
MAAR als ik mijn ogen sluit
en voel mijn ware sterke zelf van binnen
DAN kom ik deze cirkel uit
en kan ik steeds opnieuw beginnen.

Uit je cirkel stappen

Het gedicht benadrukt de sterke cirkelgang, de vicieuze cirkel waar we allemaal met ons handelen en gewoonten in rond gaan. Deze cirkelgang is ook wel praktisch. Je hoeft niet steeds opnieuw na te denken en af te wegen wat je zal doen, hoe je zal reageren en dergelijke. De cirkelgang voedt zich zelf en creëert een diep spoor in jezelf. Een spoor dat je in je leven kan volgen, maar als het tot een ongewenste bestemming leidt, is dat spoor lastig te verlaten. Als je er uit wilt komen glij je er steeds weer ongewild in terug. Je zal je karretje echt uit het spoor moeten tillen, er naast moeten zetten om zo een nieuwe weg te vinden en te maken. Dan kan je ervaren dat er naast je eigen spoor eindeloos veel andere wegen zijn te bewandelen. Maar je zal er jouw cirkel voor uit moeten stappen, wil je nieuwe contacten aangaan.

Kwetsbaar en onzeker

Uiteraard zal je een grote barrière ervaren om die stap te zetten. Het zou vreemd zijn als je dat niet zou ervaren. Het is logisch want uit het spoor stappen, jouw cirkelgang doorbreken, vereist dat je uit je vertrouwde en veilige ‘comfortzone’ stapt. Als je dat soort uitdagingen niet gewend bent, dan wordt het best een opgave. Je zal waarschijnlijk een bepaalde kwetsbaarheid ervaren met onzekerheid als gevolg. Allemaal heel begrijpelijk. In je oude vertrouwde spoor wist je vooraf wat je zou overkomen. In dat spoor zijn er geen verrassingen meer. Maar als dat spoor niet leidt naar de bestemming die jij wilt, dan is het misschien helemaal niet zo erg om een beetje onzekerheid te accepteren om zo wel op je gewenste bestemming te komen.

Beren op de weg

Het is goed je te realiseren dat het achteraf altijd een stuk minder spannend was. Vooraf blaas je de ‘beren op de weg’ wel heel groot op, waardoor je je eigen onzekerheid onnodig vergroot. Besef dat elk mens in essentie in het zelfde schuitje zit en dat voor iedereen een eerste contact altijd wel spannend is. Daarin sta je niet alleen. Wat je daarnaast ook zal merken, is dat totaal onbekende mensen altijd iets hebben dat jij ook hebt, iets dat je samen deelt. Dan bedoelen we niet letterlijk ‘hebben’, maar een gedeelde ervaring hebben, eenzelfde gevoel over iets delen, eenzelfde interesse hebben. En dan is die ‘totaal onbekende’ al gauw geen ‘totaal onbekende’ meer. Elk mens heeft wel iets dat hij deelt met een ander. Als je er voor open staat en oog voor hebt, zal je dat snel genoeg bij een ander herkennen.

Je leven iets nieuws geven

Voor het aangaan van nieuwe contacten zal je dus uit je comfortzone moeten stappen. Iets dat voor de meesten van ons niet de meest geliefde bezigheid is. Maar één ding is zeker: je krijgt er héél veel voor terug. Je brengt iets nieuws je leven binnen. En kom nu niet met het excuus ‘thuis smaakt de koffie ook heel lekker’, want voor een echt nieuw contact zal je echt je veilige huis moeten verlaten. Dat kost wat extra energie, maar besef: als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd al kreeg.

Lees ook het artikel Wat doet eenzaamheid met je?