Een opbeurend signaal

Dit weekend stuitte ik op een nieuwe partij: Vrij en Sociaal Nederland.

Bij het lezen van de Thema-Wijzer, het verkiezingsprogram, moest ik denken aan het artikel dat ik schreef: ‘Welke erfenis laat we achter? Kunnen we daar nog iets aan veranderen?‘ Ik zal proberen uit te leggen waarom deze gedachte in me op kwam.

Het gevoel dat de huidige samenleving een kant op gaat die me zorgen baart, bekruipt me de afgelopen maanden steeds meer. Een samenleving waar de sociale cohesie langzaam aan het oplossen is, waar ‘het nieuwe normaal’ feitelijk volstrekt ABNORMAAL is en niet de mens-waardig is. Een mens heeft behoefte aan echt contact, niet aan contact op een afstand van minimaal 1,5 meter en met iemand wiens gezicht je slechts voor de helft kan herkennen. Een samenleving waar je mag zeggen wat je over iets denkt, zonder direct voor complot-denker te worden uitgemaakt of zelfs gecensureerd wordt.

Een samenleving waarin een ‘Toeslag Affaire’ ook echt consequenties heeft voor de verantwoordelijke bewindsvoerders die het leven van velen kapot hebben gemaakt. Als iemand voor het niet dragen van een mondkapje kan worden beboet, dan zou zeker moeten worden overwogen of deze heren en dames bewindvoerders niet in beperkte bewaring moeten worden gesteld. Als hier geen verstrekkende consequenties uit voortkomen, dan kan de Democratie ten grave worden gedragen.

Maar goed, in deze macabere tijd las ik het partijprogramma van Vrij en Sociaal Nederland, en zowaar ontstond bij mij enige hoop. Zou het toch mogelijk zijn om met gelijkgestemden de richting van de samenleving, onze nalatenschap als ouderen, een positieve duw te geven. Lees bijvoorbeeld wat ze over de positie van de Ouderen in de samenleving vinden. ……

Hoopgevend toch…. Toen begon ik de hele Thema-Wijzer te lezen. Het voelde als een oprecht programma, met zuivere intenties. Nuchtere woorden waar de menselijke maat in te herkennen is. Waar onderlinge verbondenheid tussen mensen weer belangrijk is. Waar het overheidsapparaat in dienst komt te staan van de burgers en middels een 80/20 visie wordt teruggebracht tot meer efficiency.

Wie weet zijn we in ieder geval met ons stemgedrag nog in staat om onze erfenis een meer hoopgevende kant op te duwen?